Rodzaje miodu

Wielokwiatowy – Od jasno słomkowego poprzez ciemno herbaciany nawet do brunatnego. Barwa i smak mocno uzależnione od rodzaju oblatywanego kwiatu. Jest to najczęściej spożywana odmiana miodu.

Generalnie, stosowany jest przy różnego rodzaju alergiach i katarze siennym. Miód wielokwiatowy doskonale się sprawdza w chorobach alergicznych dróg oddechowych, jak astma oskrzelowa atopowa (alergenna) lub katar sienny, zwany inaczej pyłkowica lub alergicznym nieżytem nosa. Ze względu na silniejsze właściwości inhibinowe, znajduje przede wszystkim zastosowanie w zapobieganiu oraz leczeniu grypy i przeziębień. Stosowany również w leczeniu chorób dolnych dróg oddechowych. Wykazuje właściwości lecznicze serca. Miód wielokwiatowy charakteryzuje się większą zawartością krzemu niż inne miody, co sprzyja jego zastosowaniu w kosmetyce w celu poprawy jakości skóry, włosów i paznokci.

Lipowy – Jasnożółty do zielonkawożółtego, a po skrystalizowaniu żołto-pomarańczowy lub brunatny. Miód lipowy ma dość ostry smak i bardzo charakterystyczny aromat, który nieco przypomina zapach świeżych liści mięty. Pozyskiwany z lipy – określanej przez pszczelarzy królową roślin miododajnych. Miód jest pozyskiwany na przełomie czerwca i lipca i uznawany jest często za najbardziej szlachetną odmianą miodu w Polsce.

W zakresie działania leczniczego miód lipowy uważany jest powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie, w chorobach przebiegających z wysoką temperaturą, schorzeniach dróg oddechowych. Działa antyseptycznie i uspokajająco. Dla wzmocnienia jego działania podaje się go w herbacie z kwiatu lipowego, owocu maliny oraz w połączeniu z sokiem z cytryny lub mlekiem. Skuteczny przy leczeniu przeziębień, w stanach niepokoju i bezsenności.

Akacjowy – Bezbarwny lub jasno słomkowy, uznawany za najjaśniejszy z miodów. Długo nie ulega krystalizacji ze względu na przewagę fruktozy, wyjątkowo słodki. Po skrystalizowaniu biały lub jasno słomkowy w postaci kremu. Ma słabo wyczuwalny zapach kwiatu akacji. Miód pozyskiwany jest z nektaru robinii akacjowej (Robinia pseudoacacia L), zwanej też fałszywą akacją lub grochodrzewem. Zawiera stosunkowo dużo magnezu, potasu, acetylocholiny. Typowa dla miodu akacjowego jest bardzo niska zawartość związków mineralnych.

Miód akacjowy ma walory charakterystyczne dla miodów jasnych wiosennych. Łatwo przyswajalny, stosowany w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego, pozytywnie wpływa na układ krążenia i naczynia wieńcowe, stabilizuje ciśnienie krwi, hamuje procesy miażdżycowe, poprawia metabolizm tłuszczowy wątroby, wspiera pracę pęcherzyka żółciowego, jest pomocny w schorzeniach nerek i układu moczowego; łagodzi kaszel; stosowany bezpośrednio na ranę przyśpiesza gojenie; skuteczny w leczeniu bezsenności.

Gryczany – Od ciemno herbacianego do brunatnego. Ma silny zapach kwiatów gryki, w smaku ostry, lekko piekący. Miód gryczany należy do miodów najpóźniejszych. Ze względu na dużą zawartość olejków eterycznych, soli mineralnych oraz inhibin, rutyny, enzymów, hormonów i innych substancji o właściwościach odżywczych i leczniczych, miód ten zakwalifikowany jest obok miodu spadziowego do najbardziej wartościowych. Pod względem zawartości enzymów uznawany jest za najbogatszy z polskich miodów. Szczególnie nadaje się do wyrobu miodów pitnych.

Miód gryczany jest pomocny przy leczeniu nieżytów górnych dróg oddechowych. Sprzyja tworzeniu się kostnicy po złamaniach. Pomocny w stanach wyczerpania nerwowego, przy miażdżycy, nadciśnieniu, zapaleniu nerek oraz grypach gorączkowych. Zawiera dużo biopierwiastków. Należy dodać, że miód gryczany także jest bogatym źródłem witaminy C. Korzystne skutki działania miodu gryczanego odczują chorzy na nerwicę wegetatywną m.in: nerwicę serca, czy żołądka.